بسم الله الرحمن الرحیم

«طُوبَى لِمَن أَخَذَ بِقَوْلِ اللَّهِ وَ أَطَاعَ اللَّهَ فِي أَحْكَامِهِ، وَ أَحَبَّ اللَّهَ فِي مَحَبَّتِهِ، وَ أَحَبَّ أَهْلَ اللَّهِ فِي مَحَبَّتِهِمْ، وَ عَمِلَ بِعَمَلِهِمْ، وَ أَخْلَصَ نِيَّتَهُ لِلَّهِ، وَ تَفَرَّغَ لِعِبَادَتِهِ، وَ أَخْرَجَ مِنْ قَلْبِهِ كُلَّ شَيْءٍ سِوَى اللَّهِ.»
«خوشا به حال کسی که به سخن خدا عمل کند و در احکام او اطاعت نماید، و خدا را در محبتش دوست بدارد، و اهل خدا را به خاطر محبتشان دوست بدارد، و به اعمال آنها عمل کند، و نیت خود را برای خدا خالص کند، و برای عبادت او خود را خالص کند، و از دل خود هر چیزی جز خدا را بیرون کند.»

                         خطبه 164:نهج البلاغه

شرح 

خوشا به حال کسانی که:

1. به سخن خدا عمل می‌کنند: یعنی کسانی که به دستورات و فرامین خداوند گوش می‌دهند و آنها را در زندگی خود به کار می‌برند.🌹
2. خدا را اطاعت می‌کنند: این افراد در کارهایشان از خدا پیروی می‌کنند و سعی می‌کنند کارهای خوبی انجام دهند.🌹
3. محبت به خدا و اهل بیت: کسانی که خدا را دوست دارند و به اهل بیت علیه سلام وپیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) محبت می‌ورزند، یعنی به کسانی که نزدیک‌ترین افراد به پیامبر هستند، احترام و عشق می‌ورزند.🌹
4. عمل کردن به کارهای نیک: این افراد نه‌تنها به محبت خدا و اهل بیت فکر می‌کنند، بلکه در عمل هم سعی می‌کنند کارهای خوبی انجام دهند که خدا وائمه اطهار علیه سلام به آن راضی وخوشنود باشند.🌹🌹